وا‌ ابتاه...

پدرم! ... 

جان من در اندوه آه های جانفرسایم زندانی است. کاش با این آه ها جانم به درآید! بعد از تو خیری در زندگی نیست گریه میکنم : نکند بعد از تو زیستنم طولانی شود! 

وای ازداغ تو پدرم!... وای ازمرگ پسر محبوبت و پدر نوه هایت: ابی الحسن! 

اکنون او را در اسارت میکشند همانگونه که شتر را می کشند! و چه حالی داشتی اگر می شنیدی که ناله می کرد، از اندوه ها و مصیبت های خود شکایت می نمود، تو را صدا می زد و یاری می طلبید...

و معتقدم شکایت دخترت را می شنیدی. می دیدی که چه رفتاری با دودمان تو می شود . و می توانم تصور کنم چه حالی از شنیدن و دیدنش داشتی... 

خداوند بخاطر این مصیبت های دردناک بهترین پاداشی را که به امتش عطا می کند به تو عنایت فرماید و چگونه خداوند به تو چنین پاداشی ندهد که اگر صبر تو و  کمک خدا نبود امتت را بخاطر این ظلم ها نفرین می نمودی و تمام جهانیان از این ظلم نابود می شدند!!   

(سخنان بانوی بانوان بهشت درسوگ پدر)